η λειτουργικότητα του χώρου....του μιχάλη μπάκα για το skipperondeck.gr

Το σταυρόλεξο είναι ένα παιχνίδι μυαλού και γνώσης, στο οποίο ο λύτης προσπαθεί να βρει κρυμμένες λέξεις. Αποτελείται συνήθως από έναν ασπρόμαυρο πίνακα, ο οποίος σκιαγραφείται  από λευκά και μαύρα τετράγωνα. Στα λευκά τετράγωνα γράφονται γράμματα που σχηματίζουν λέξεις, οι οποίες διασταυρώνονται μεταξύ τους· τα μαύρα τετράγωνα οριοθετούν το τέλος ή την αρχή των λέξεων του σταυρολέξου. Στο σταυρόλεξο περιλαμβάνονται επίσης και ορισμοί που περιγράφουν περιφραστικά κάθε λέξη, και οι οποίοι μπορούν είτε να βρίσκονται πάνω στο σταυρόλεξο (όπως στα σκανδιναβικά σταυρόλεξα) είτε, συνηθέστερα, τυπωμένοι κάτω από τον πίνακα και αριθμημένοι. Ο αριθμός κάθε ορισμού αναφέρεται στη "συντεταγμένη" της αντίστοιχης λέξης πάνω στον πίνακα. Πολλές φορές σαν μέρος ενός ορισμού υπάρχει μια εικόνα ή φωτογραφία.

 

Ένας χώρος είναι το αποτέλεσμα της σχεδιαστικής σύλληψης, μελέτης και εφαρμογής ιδεών και σκέψεων. Εμπεριέχεται ο στόχος και ο σκοπός του μελετητή. Εμπεριέχεται  η έννοια της λειτουργικότητας για τον χρήστη. Μια έννοια που την συναντάμε στους χώρους και σε υλικά στην καθημερινότητα μας. Στο αυτοκίνητο, στην μηχανή, στον υπολογιστή, στα ηλεκτρονικά συστήματα, στο σκάφος.

 

Η ετυμολογία της λέξης αποδίδει με απόλυτο τρόπο την έννοια της και μπορεί ο λύτης του σταυρόλεξου ανάλογα να την χρησιμοποιήσει. Το σταυρόλεξο, όπως και ο χώρος έχουν καθορισμένα όρια. Συγκεκριμένο τρόπο ενεργείας. Οι σχέσεις μεταξύ των λέξεων και των αντικειμένων αντίστοιχα είναι αυστηρά καθορισμένες.

 

Λειτουργικότητα (η)  {χωρίς. Πληθυντ.} 1. η ικανότητα να επιτελεί (κάποιος /κάτι) μια λειτουργία, να υπηρετεί έναν σκοπό  
[Η λ. μαρτυρείται από το 1886)_αποσπάσματα σελίδας 1004, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, κέντρο λεξικολογίας ε.π.ε,  Αθήνα 1998

 

λειτουργία (φιλοσ.). πρόκειται για όρο που εκφράζει σχέση ή εξάρτηση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων αντικειμένων, έτσι ώστε οποιαδήποτε αλλαγή σε κάποιο απ’ αυτά να οδηγεί σε αλλαγή στο άλλο ή στα άλλα. Επίσης χρησιμοποιείται για να εκφράσει αντίστοιχη τέτοια σχέση μεταξύ ομάδων αντικειμένων.

 

Η λειτουργία είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης είτε ως σχέση καθ’ εαυτήν είτε ως σχέση μέσω της οποίας παρατηρούνται, ταξινομούνται και μελετώνται οι συνέπειες των αλλαγών του πρώτου μέλους της σχέσης στο δεύτερο  ή στα υπόλοιπα μέλη της σχέσης.

 

Δομή. Το σύνολο των σταθερών εσωτερικών σχέσεων ενός συστήματος που εξασφαλίζουν την ιδιαιτερότητα και ταυτότητα του, δηλαδή τη διατήρηση των βασικών του ιδιοτήτων κάτω από οποιεσδήποτε  εξωτερικές ή εσωτερικές αλλαγές. Η δομή αφορά στη διάταξη και τον τρόπο οργάνωσης των στοιχείων ενός συστήματος μέσω των οποίων εξασφαλίζεται η λειτουργία του. Οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν στα υλικά στοιχεία του συστήματος δεν επηρεάζουν τη δομή του, η οποία παραμένει αναλλοίωτη.
_απόσπασμα  σελίδα 169 τόμος Γ, 89 τόμος Β, Φιλοσοφικό κοινωνιολογικό λεξικό, εκδόσεις Κ.Καπόπουλος, Αθήνα

 

 Ο χρήστης εισπράττει και νιώθει το δημιουργικό πνεύμα του μελετητή. Νιώθει την ατμόσφαιρα. Οι κομψές επιφάνειες, οι καθαρές γραμμές, τα σωστά τοποθετημένα χειριστήρια, και τα επιλεγμένα υλικά, είναι αποτέλεσμα μελέτης και έρευνας του μελετητή, τα οποία με την σειρά τους διαμορφώνουν την αίσθηση που εισπράττει ο χρήστης. Υπάρχουν σταθερές εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στις επιφάνειες συστήνοντας ένα σύστημα με δομή εξασφαλίζοντας όμως  την ιδιαιτερότητα και την ταυτότητα που ζητείται από τον χώρο.

 

Το λειτουργικό διάγραμμα καθορίζει την έκταση και τον διαθέσιμο χώρο μέσα στο σκάφος (ondeck #002, MAY ISSYE). Σε μια ενιαία ενότητα, σε ένα συγκεκριμένο κέλυφος, κάθε υποενότητα διαμορφώνει τον δικό της χώρο, και λειτουργεί, «δουλεύει» μέσα από τους δικούς του κανόνες. Για να διατηρηθεί η δομή του χώρου, οφείλει ο σχεδιαστής να προσδώσει τις σωστές αναλογίες, να διατηρήσει τις απαιτούμενες αποστάσεις, σύμφωνα με τους άξονες κίνησης  και τα όρια του χώρου.

Όσα περισσότερα όμως στοιχεία επιθυμεί ο χρήστης για τον εκάστοτε χώρο τόσο πιο δύσκολα συνθέτονται μεταξύ τους όλα τα στοιχεία. Ο μελετητής  καθορίζει τις σχέσεις και τις αναλογίες στον χώρο ώστε να επιτυγχάνεται η βέλτιστη λειτουργικότητα μέσα σε κάθε ενότητα.

 

Τα υλικά, οι σχέσεις μεταξύ τους είτε σαν απόσταση, είτε σαν υφή συνδέονται πάντοτε μεταξύ τους, προκαλώντας τις αισθήσεις, διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα του χώρου αλλά και του χρήστη συνθέτοντας μια μοναδική εικόνα.